میکروبیوم روده را به عنوان مغز دوم انسان می شناسند؛ زیرا که نقشی کلیدی در تنظیم دستگاه عصبی مرکزی دارد. یافته های جدید نشان می دهند که ارتباط دوطرفه ای بین میکروبیوتای روده و دستگاه عصبی مرکزی وجود دارد؛ به طوری که این شبکه ی ارتباطی باعث تغییر و دگرگونی در شناخت، هیجان، رفتار اجتماعی، اختلال های روانی و ویژگی های شخصیتی می شود. مکانیسم های تاثیرگذاری میکروبیوم روده بر فرآیندهای مغزی هنوز به طور کامل کشف نشده اند و میانجی های بسیاری در پیوند بین میکروب ها و روده با سیستم عصبی و مغز فعالیت می کنند که فهم دقیق آنها منجر به شناخت بهتر پیوند میکروبیوم-رفتار می شود. فهم دقیق این مکانیسم همچنین برای استفاده از درمان های میکروبی بالقوه از قبیل پیوند مدفوع و مصرف سایکوبیوتیک ضروری است. در این مقاله ابتدا مکانیسم های تاثیر میکروبیوم بر مغز و سیستم عصبی مرکزی توضیح داده می شود. سپس روش های تحقیق در ارتباط باکتری-مغز بررسی شده و نقش میکروبیوم روده در استرس، هیجان، یادگیری، حافظه و رفتار اجتماعی شرح داده خواهد شد.

برنامه پیشاهنگ مغز (پژوهش های مغز از طریق توسعه فناوری های عصبی نوآورانه) که بر پایه اهداف پروژه نقشه برداری فعالیت مغز طراحی گردیده است. یک برنامه پیشاهنگ پژوهشی همکارانه می باشد که در دوم آوریل 2013، نقشه برداری از فعالیت هر نرون و سلول در مغز انسان را هدف قرار داده است. این برنامه ده ساله، با هم افزایی توان بنیادها و انیستیتوهای برجسته ایالات متحده آمریکا مانند بنیاد ملی سلامت و بنیاد ملی علم و بخش خصوصی به پیش رانده می شود. هدف غایی این برنامه، شتاب در توسعه و به کارگیری فناوری های نوآورانه برای ترسیم تصویر دینامیک از عملکرد مغز است که فعالیت نرونی و مسیرهای عصبی را در ابعاد فضایی و زمانی، یکپارچه می سازد و ما را قادر می نماید که دریابیم چگونه بر هم کنش نوسانات فعالیت های الکتریکی و شیمیایی در درون مسیرهای عصبی، توانمندی های رفتاری و شناختی ما را خلق می کنند. این برنامه بر پایه رهیافت میان رشته ای و توسعه یا خلق فناوری های نوآورانه در علوم اعصاب و تصویربرداری مغز استوار است که ماحصل آن تولید داده های بزرگ وخلق یک سکوی سیبرنتیک عظیم جهت اکتشافات در عرصه علوم اعصاب و زایش فناوری های نوین خواهد بود که در راه تشخیص و درمان میلیون ها بیمار که از بیماری های مغزی در رنج هستند به کار خواهند آمد. از این رو، دستاوردهای این برنامه را هم سنگ پروژه پیاده سازی انسان بر ماه و یا پروژه ژنوم انسانی قلمداد کرده اند.

کتب مختلفی برای بررسی جایگاه فناوری در آموزش زبان خارجه نوشته شده است که به گفته منتقدان، اغلب آنها در نیل به اهداف خود چندان موفق نبوده اند. اما کتاب فناوری در آموزش و یادگیری زبان دوم که توسط Caral A. Chapell و Shanon Sauro گردآوری و در سال 2017میلادی توسط انتشارات Wiley Blackwell منتشر شده است، تصویر جامعی از حیطه های اصلی فناوری در آموزش و فراگیری زبان دوم ارایه می کند. این کتاب هنوز به زبان فارسی ترجمه نشده و نقدی هم بر مطالب آن نوشته نشده است، لذا این مطالعه تلاش کرده است که ضمن معرفی کتاب، نقد علمی دقیقی هم بر آن داشته باشد. نقاط قوت کتاب شامل جامعیت کتاب، تخصص نویسندگان کتاب و فصول آن، بروز بودن نسبی مطالب، نوآوری و بروزرسانی، انسجام شکلی و محتوایی و نیز اعتبار منابع استفاده شده است. نقد اصلی وارد شده برکتاب که ناشی از ماهیت دایم التغییر فناوری های نوین در آموزش است، عدم گنجاندن برخی از دستاوردهای و نرم افزارهای جدید، حجم زیاد مطالب، فشردگی اطلاعات و بحث های نظری صرف بدون معرفی عملی فناوری های مطرح شده است. اما درکل کتاب ارزش علمی بالایی داشته و می تواند خلاصه ی مفید و جامعی از حیطه های مختلف کاربرد فناوری در آموزش و یادگیری زبان دوم ارایه دهد.

در این مطالعه حساسیت الکتروآنسفالوگرافی کمی شده (Brain Mapping) در مقایسه با سی- تی اسکن مغز در حملات گذرای ایسکمیک مغزی مورد ارزیابی قرار گرفته است. بیست بیمار مبتلا به حمله گذاری ایسکمیک مغزی (T.I.A) توسط الکتروآنسفالوگرافی کمی شده در 24 ساعت اول استقرار علائم نورولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند. تنها بیمارانی که بعد از طی 24 ساعت علائم افت نورولوژیک آنها از بین رفته بود و سی تی اسکن مغز آنها طبیعی بود در ارزیابی نهائی گنجانده شدند. ثبت الکتروآنسفالوگرافی کمی شده توسط 16 الکترود بروش کلاسیک 20-10 بین الملللی انجام گرفت. آنالیز طیف توان امواج درد و ثبت پی در پی با چشمان باز و بسته هر کدام بمدت 2 دقیقه و بیست ثانیه بدون آرتیفکت انجام گرفت. توان مطلق و نسبی امواج دلتا- آلفا و بتا بروش (F.F.T)(Fourrier fast transformation) محاسبه شده و به صورت نقشه مغزی رنگ بندی گردید. نتایج نشان داد که 17 بیمار از مجموع بیست بیمار (85 در صد) در الکتروآنسفالوگرافی کمی شده علائم منطقه ای را نشان می دهند که این حساسیت برای مناطق فرونتوسانترال ، تمپورال، پاریتواکسپیتال بمراتب بیشتر از ایسکمی مناطق عمقی هسته های خاکستری و کپسول داخلی می باشد.